KADINA UYGULANAN ŞİDDETİN BİR BAŞKA YÜZÜNÜ ÖRSELENEN YAŞAM ÖYKÜLERİ İLE ANLATAN ÇARPICI BİR YAPIM…

“Gelinlik yerine Ölüm giyiyoruz!”
“…kumalık cehennemim bir elbisesidir.”

Yönetmenliğini Müjde Arslan’ın yaptığı “Ölüm Elbisesi: Kumalık” adlı belgeselde, kuma giden, şiddet gören ve felç olan halasının hikâyesinden yola çıkarak, aynı sorunları yaşayan diğer kadınların hikâyeleri ile birleştirip neler yaşadıklarını ve bu korkunç geleneğin topluma verdiği zararları irdeleyen muhteşem bir eser ortaya koymuştur.

Belgesel, aile içi şiddetin hem bir parçası, hem de önemli sebeplerinden biri ’kumalık’ denilen geleneği çarpıcı bir şekilde işliyor. Yönetmen, Türkiye’nin birçok yerinde hálá devam eden, kadınların bedenini ve ruhunu erkeğin hizmetine sokan, küçük kızların alınıp satılmasına yol açan ’kumalık’ düzeninin açtığı yaraları klasik belgesel formatından farklı bir şekilde yorumlayarak başarılı bir şekilde beyaz perdeye yansıtmıştır.
"Son Oyun", “Nora” ve “Tohum” gibi yurtiçinde ve yurtdışında çeşitli ödüller alan kısa filmlerle adını duyuran Mardin doğumlu yönetmen, “kumalık” düzenine “içeriden” bakan bir bakışla bu geleneğe kurban olan kadınların seslerini bize duyuruyor. "Kadınların söylediklerinin söylemediklerinden daha fazla" olduğunu belirten Arslan, yaşananların gösterilenden daha acıklı ve derin olduğunu farklı bir eksenden yansıtarak onların mağduriyetini daha iyi anlamamızı sağlıyor.

Belgeseli Diljen Ronî’nin müzikleri ile mükemmel şekilde harmanlayan yönetmen yeni yetişen nesillerle birlikte dünyayı farklı ve değiştirilebilir olduğuna olan inancının altını sade ama etkili bir dille çiziyor. Belgesel, yurt içinde ve yurt dışında pek çok festivalde seyirci karşısına çıktı.

Konusu:
Belgeselde, 16 yaşında amcasının oğluna kuma giden ve yıllar içinde gördüğü şiddetin etkisiyle aklını yitirip felç geçiren halası Emine'nin hikâyesinden yola çıkarak, Mardin'de kumalığı ve kadınlar üzerindeki etkilerini anlatıyor. Kadınların kumalığı “ölüm elbisesini” giyip yaşamak olarak nitelediği filmde, kumalık kadına uygulanan şiddetin bir biçimi olarak ele alınıyor. Belgesel, “Emine bir daha konuşmayacak, peki ya diğer kuma kadınlar?” sorusunu soruyor.

GÖRDÜĞÜMÜZ KENDİ YÜZÜMÜZDÜR 2009 yılı kasım ayında başlayıp 2010 yılı mart ayında sona eren 78 günlük bir direnişin belgeseli Gördüğümüz Kendi Yüzümüzdür. Yönetmenliğini Ahmet Özer’in yaptığı belgesel Türkiye işçi sınıfı tarihinde şimdiden çok önemli bir yer tutan direnişi, direnişin içinden canlı anlatımlarla aktarmış. Müziği de yönetmenin kendisine ait olan filmin metnini ve seslendirmesini şair Ahmet Telli gerçekleştirmiş. Özelleştirilen Tekel işyerlerindeki binlerce işçiyi kapsayan 4C statüsünün dayatılmasıyla başlayan direniş, pek çok kişi tarafından saman alevi gibi yanıp sönecek bir eylem gibi gözükürken, günler geçtikçe kartopunun yuvarlanırken büyümesi gibi büyüyerek Türkiye tarihinin en büyük direnişlerinden biri haline geldi. Bir anlamı da sendikasızlaştırma olan 4C maddesini protesto eden işçiler o sıralarda ülke gündemini meşgul eden çok sayıda önemli gelişmeye rağmen gündemin baş sırasına oturmayı başarmıştı. Belgesel bir yandan direnişe katılan işçi ve işçi örgütlerinin, destek veren kişi ve kuruluşların düşüncelerini ekrana taşırken, bir yandan da Kürt sorunu gibi ülkemizin en temel sorunlarından biri olan bir soruna parmak basıyor ve direniş boyunca Türk-Kürt emekçilerin aynı dava uğruna nasıl kardeşçe bir araya gelebildiğini özellikle vurguluyor. Belgeselin yine üzerine basarak aktardığı bir önemli yan ise türbanlısından başı açığına dek çok sayıda kadın emekçinin direnişi nasıl sahiplendiklerini göstermesi oluyor. Son derece etkileyici bu belgesel başkentin göbeğinde 78 gün direnen işçilerin mücadelesini anlatan dev bir belge niteliğinde. Kara kabuk / The Dark Shell 28’45’’, 2010, TurkiyeYonetmen/Director:Ece Güneş, Vakkas Aksu Özet/SynopsisKara Kabuk belgeseli, midyenin denizden çıkarılışından ayıklanışına, oradan sofralara ulaşma sürecine ve midyecilerin çalışma koşullarına ufuk tutmayı hedefliyor

“İşkenceye Tolerans” Belgeseli